-
1 рашкалташ
рашкалташ-ем1. ударять, ударить (о молнии), греметь (о громе)Кӱдырчӧ рашкалта. Гром гремит.
Волгенче кӱкшӧ пушеҥгым рашкалта. Калыкмут. Молния ударяет высокое дерево.
Кӱтӱчӧ, солаж дене рашкалтен, ушкал-влак почеш ял мучко ошкыльо. В. Иванов. Щёлкая кнутом, пастух зашагал по деревне за коровами.
3. разг. ударить кого-л., дать пощёчину, оплеухуСаҥгаж гыч Клим рашкалтыш. Г. Матюковский. Клим ударил его по лбу.
– Чарне, ит толаше! Мый шкендым рашкалтем! М. Шкетан. – Перестань, не шуми! Я тебя самого ударю!
4. перен. стрелять, выстрелить из чего-л., сразить выстрелом– А тый пычалет дене мом рашкалтышыч? – А ты кого подстрелил из своего ружья?
– Ондак иктым, весым, кумшым шуҥгалтарышым. Вара утлен кудалаш тӧчышыжым рашкалтышым. А. Юзыкайн. – Сперва свалил одного, другого, третьего. Затем сразил выстрелом наповал пытавшегося спастись на коне.
Сравни с:
лӱяшСоставные глаголы:
-
2 рашкалташ
-ем1. ударять, ударить (о молнии), греметь (о громе). Кӱ дырчӧ рашкалта. Гром гремит. Волгенче кӱ кшӧ пушеҥгым рашкалта. Калыкмут. Молния ударяет высокое дерево.2. щёлкать (щёлкнуть) кнутом. Кӱтӱ чӧ, солаж дене рашкалтен, ушкал-влак почеш ял мучко ошкыльо. В. Иванов. Щёлкая кнутом, пастух зашагал по деревне за коровами.3. разг. ударить кого-л., дать пощёчину, оплеуху. Саҥгаж гыч Клим рашкалтыш. Г. Матюковский. Клим ударил его по лбу. – Чарне, ит толаше! Мый шкендым рашкалтем! М. Шкетан. – Перестань, не шуми! Я тебя самого ударю!4. перен. стрелять, выстрелить из чего-л., сразить выстрелом. – А тый пычалет дене мом рашкалтышыч? – А ты кого подстрелил из своего ружья? – Ондак иктым, весым, кумшым шуҥгалтарышым. Вара утлен кудалаш тӧ чышыжым рашкалтышым. А. Юзыкайн. – Сперва свалил одного, другого, третьего. Затем сразил выстрелом наповал пытавшегося спастись на коне. Ср. лӱяш.// Рашкалтен колташ1. ударить (о молнии), загреметь (о громе). Кенета вуй ӱмбалнак кӱ дырчӧ рашкалтен колтыш. А. Юзыкайн. Вдруг прямо над головой загремел гром. 2) щёлкнуть кнутом. Кӱтӱ чӧ солаж дене уло кертмын рашкалтен колтыш. В. Иванов. Пастух изо всех сил щёлкнул кнутом. 3) стукнуть (сильно), треснуть. Вӧ дыр Йываным саҥгаж гыч рашкалтен колтыш. Ведыр треснул Йывана по лбу. 4) стрельнуть, выстрелить. Пушко-влак рашкалтен колтышт. Загремели пушки.Словарь. марийско-русский язык (Марла-рушла мутер) > рашкалташ
-
3 рашкалташ
2 спр.1) ударять, ударить (о громе, молнии);2) щелкать, щелкнуть (кнутом);3) разг. дать пощечину;Составные глаголы:- рашкалтен колташСловарь. марийско-русский язык (Марла-рушла мутер) > рашкалташ